Borç Limiti Harcama Kesintileri Neden Ekonomiyi Sarsmayacak?

Amerika Birleşik Devletleri borcunu temerrüde düşmeye en son tehlikeli bir şekilde yaklaştığında, Demokrat bir başkan ve Meclis’in Cumhuriyetçi bir sözcüsü, ülkenin borçlanma limitini yükseltmek ve önümüzdeki yıllarda federal harcama artışını sıkı bir şekilde kısıtlamak için bir anlaşma yaptı. Anlaşma temerrüdü önledi, ancak Büyük Durgunluktan zaten yavaş bir şekilde kurtulmayı engelledi.

Başkan Biden ve Meclis Başkanı Kevin McCarthy’nin prensipte üzerinde anlaşmaya vardıkları borç anlaşması, Başkan Barack Obama ve Meclis Başkanı John Boehner’ın 2011’de kestiği ve harcamalarda sadece iki yıllık kesinti ve sınırlamalara odaklanan anlaşmadan daha az kısıtlayıcı. Bu kesintileri absorbe edecek ekonomi çok daha iyi durumda. Sonuç olarak ekonomistler, anlaşmanın toparlanmaya 2011 borç tavanı anlaşmasının neden olduğu türden kalıcı bir zarar verme olasılığının düşük olduğunu ve paradoksal bir şekilde, yeni keşfedilen harcama kısıtlamasının buna yardımcı olabileceğini söylüyor.

Bu yılın başlarında görevinden ayrılan eski Hazine Müsteşarı ekonomi politikasından sorumlu Ben Harris, “Aylardır müzakerelerin büyük bir ekonomik serpinti olacağından endişelendim, ancak makro etki en iyi ihtimalle önemsiz görünüyor” dedi.

Bay Harris, “En önemli etki, bir anlaşma yapmanın getirdiği istikrardır” dedi. “Piyasalar, yaklaşan felaket gibi bir borç tavanı krizimiz olmadığını bilerek işleyebilir.”

Bay Biden, bu ayın başlarında herhangi bir anlaşmanın ekonomik bir gerilemeye yol açmayacağına olan güvenini dile getirdi. Bunun nedeni kısmen, pandemik yardım harcamalarının süresi dolduğunda ve toplam federal harcamaların yüksek Covid seviyelerinden düşmesine rağmen son iki yılda büyümenin devam etmesi ve geçen yıl yıllık açığın 1,7 trilyon dolar azaltılmasına yardımcı olmasıydı.

Bu ay Japonya’da düzenlenen 7’ler Grubu zirvesinde düzenlenen bir basın toplantısında, bir bütçe anlaşmasındaki harcama kesintilerinin durgunluğa neden olup olmayacağı sorusuna Biden, “Yapmayacaklarını biliyorum. Yapmayacaklarını biliyorum. Aslına bakarsanız, hükümet harcamalarını 1,7 trilyon dolar azaltabilmemiz bir durgunluğa neden olmadı. Bu da büyümeye neden oldu.”

Prensipte anlaşmanın, Kongre’nin en liberal ve muhafazakar üyelerinin muhalefetiyle karşı karşıya olduğu Meclis ve Senato’dan geçmesi gerekiyor. Gıda kuponları ve diğer devlet yardımları için yeni çalışma gereksinimleri ve bazı enerji projeleri için izinleri hızlandırma çabası da dahil olmak üzere, harcama sınırlarının çok ötesine geçiyor.

Ancak en önemli özelliği harcama limitleridir. Müzakereciler, bazı muhasebe ayarlamalarını hesaba kattıktan sonra, bu yıldan bir sonraki yıla – savunma ve gazilerin bakımı dışındaki – isteğe bağlı harcamalarda hafif kesintiler yapmayı kabul ettiler. Askerlik ve gazilerin harcamaları, bu yıl Bay Biden’ın 2024 mali yılı bütçesinde talep edilen miktara çıkacak. Tüm bu programlar, 2025 mali yılında yüzde 1 büyüyecek ve bu da tahmin edilenden daha az.

Teklifin bir New York Times analizi, federal harcamaları Kongre Bütçe Ofisi tahminlerine kıyasla gelecek yıl yaklaşık 55 milyar dolar ve 2025’te 81 milyar dolar daha azaltacağını gösteriyor.

Anlaşmanın ekonomik etkilerine ilişkin ilk arka plan analizi Moody’s Analytics ekonomisti Mark Zandi’den geldi. Daha önce, uzun süreli bir temerrüdün ABD ekonomisinde yedi milyon işi öldürebileceğini ve Cumhuriyetçilerin önerilen derin bir harcama kesintisi turunun 2,6 milyon işi öldüreceğini tahmin etmişti.

Gelişmekte olan anlaşmaya ilişkin analizi çok daha mütevazıydı: Ekonominin 2024’ün sonuna kadar anlaşmasız olacağından 120.000 daha az işe sahip olacağını ve işsizlik oranının yaklaşık yüzde 0,1 daha yüksek olacağını tahmin ediyor.

Bay. ses çıkarıyorlar Cuma günü Twitter’da yazdı “Ekonomi kırılgan ve durgunluk riskleri yüksek olduğu için mali kısıtlama için en iyi zamanlama değildi.” Ancak, “yönetilebilir” dedi.

Diğer ekonomistler, ekonominin şu anda hafif bir mali kemer sıkma dozunu kullanabileceğini söylüyor. Bunun nedeni, en büyük ekonomik sorunun kısmen güçlü tüketici harcamaları tarafından yönlendirilen kalıcı enflasyon olmasıdır. Federal harcamaların bir kısmını ekonomiden çıkarmak, faiz oranlarını yükselterek fiyat artışını kontrol altına almaya çalışan Federal Rezerv’e yardımcı olabilir.

2011’de Bay Obama’nın Ulusal Ekonomik Konseyi’nin müdür yardımcısı olan Harvard’lı ekonomist Jason Furman, “Makroekonomik açıdan bakıldığında, bu anlaşma küçük bir yardım” dedi. “Ekonominin hala sakinleşmeye ihtiyacı var ve bu, faiz üzerindeki baskıyı alıyor bu soğumayı başarma oranları.

“Fed’in yardımı memnuniyetle karşılayacağını düşünüyorum” dedi.

Ekonomistler genellikle artan hükümet harcamalarını – eğer artan vergi gelirleriyle dengelenmiyorsa – ekonomi için kısa vadeli bir destek olarak görürler. Bunun nedeni, hükümetin maaşları ödemek, ekipman satın almak, sağlık hizmetlerini karşılamak ve nihai olarak tüketici harcamalarını ve ekonomik büyümeyi destekleyen diğer hizmetleri sağlamak için borç para almasıdır. Bu, özellikle bir durgunluğun hemen ardından olduğu gibi tüketici talebinin düşük olduğu zamanlarda ekonomiyi canlandırmaya yardımcı olabilir.

2011’de Cumhuriyetçiler Meclisin kontrolünü ele geçirip borçlanma limitini yükseltme konusunda Bay Obama ile hesaplaşmaya zorladığında durum buydu. Ulus, 2008 mali krizinin yarattığı delikten yavaş yavaş çıkıyordu. İşsizlik oranı yüzde 9 oldu. Federal Rezerv, büyümeyi canlandırmak için faiz oranlarını sıfıra yakın bir seviyeye indirmişti, ancak birçok liberal iktisatçı, talebi desteklemek ve iş büyümesini hızlandırmak için federal hükümeti daha fazla harcamaya çağırıyordu.

Cumhuriyetçiler ile Bay Obama arasındaki -o zamanlar başkan yardımcısı olan Bay Biden tarafından hazırlanan- bütçe anlaşması tam tersini yaptı. Temel tahminlere kıyasla, anlaşmadan sonraki ilk yılda federal isteğe bağlı harcamaları yüzde 4 azalttı. İkinci yılda ise tahminlere göre harcamaları yüzde 5,5 oranında azalttı.

O zamandan beri pek çok ekonomist, bu kesintileri ve resesyonun başlangıcında çok az teşvik harcamasını, acıyı uzatmaktan sorumlu tuttu.

Cumartesi günü açıklanan anlaşma daha küçük kesintiler içeriyor. Ancak bugün daha da büyük fark ekonomik koşullardır. İşsizlik oranı yüzde 3,4. Fiyatlar, Fed’in yüzde 2’lik hedef oranının oldukça üzerinde, yılda yüzde 4’ten fazla artıyor. Fed yetkilileri, borçlanmayı daha pahalı hale getirerek ekonomik aktiviteyi soğutmaya çalışıyor.

Bir JPMorgan Chase analisti olan Michael Feroli bu hafta, ortaya çıkan anlaşmayı değerlendirmenin doğru yolunun “Fed’in toplam talebi sınırlamak için ne kadar az çalışması gerektiği, çünkü mali kemer sıkma artık bu işi yapıyor” şeklinde olduğunu yazdı. Sn. Feroli, enflasyonun kontrol altına alınmasına yardımcı olması açısından, anlaşmanın faiz oranlarında çeyrek puanlık bir artışa eşdeğer işlev görebileceğini tahmin etti.

Anlaşma, ülkenin gelecekteki açık seviyelerini yalnızca ılımlı bir şekilde etkileyecek olsa da, Cumhuriyetçiler bunun borç birikimini azaltarak ekonomiye yardımcı olacağını savundu. Cumhuriyetçi müzakerecilerden biri olan Kuzey Carolina Temsilcisi Patrick T. McHenry bu hafta “Hükümetin Amerikan halkı için maliyet eğrisini esnetmeye çalışıyoruz” dedi.

Yine de, anlaşmadan kaynaklanan harcama indirimleri, Head Start anaokulu gibi savunmasız olmayan isteğe bağlı programları ve hizmet ettikleri insanları etkileyecektir. Yeni çalışma gereksinimleri, savunmasız Amerikalılara yiyecek ve diğer yardımları engelleyebilir.

Pek çok ilerici Demokrat bu hafta, bu etkilerin kendi türlerinde bir ekonomik zarara yol açacağı konusunda uyardı.

Washington’daki liberal Groundwork Collaborative’in yönetici direktörü Lindsay Owens, “Enflasyon payını yedikten sonra, sabit finansman, daha az hanenin kira yardımına erişmesine, Head Start’ta daha az çocuğa ve yaşlılar için daha az hizmete erişmesine neden olacak” dedi.

Catie Edmondson raporlamaya katkıda bulundu.